Wodospad Iguazu leży na granicy Argentyny z Brazylią. Można go podziwiać zarówno z terenu jednego, jak i drugiego państwa.Przejście wąskim podestem od strony argentyńskiej nad brzegiem rzeki to najlepszy sposób poznawania kaskad. Podczas pory deszczowej podest co pewien czas zalewa woda. Nad głowami przechodniów unosi się tęcza, a chmury kropel nieustannie zraszają ziemię. Można podziwiać ten spektakl z bliska podchodząc 80-metrową kładką do Diabelskiej Gardzieli.
Po brazylijskiej stronie tarasy spacerowe i punkty widokowe dzieli od wodospadów głęboki wąwóz.
Diabelska Gardziel (Garganta do Diablo) jest najbardziej efektywną z 275 kaskad, którymi opada rzeka Iguazu. Osiąga szerokość 150m i wysokość 80m. Nazwa wzięła się od niesamowitej krawędzi skalnej, wyrzeźbionej przez wodę w kształt podkowy, po której z trzech stron spada woda. W czasie pory deszczowej (listopad - marzec) przez Diabelską Gardziel przelewa się 13,6mln l wody na sekundę. Nieustanny przepływ wody tworzy iluzję w postaci tęczy.
Woda przetaczająca się w ciągu sekundy przez Diabelską Gardziel wystarczyłaby do napełnienia sześciu olimpijskich basenów pływackich.
Patrząc na hektolitry wody spadającej ze skał, trudno wyobrazić sobie suche wodospady. A zdarzyło się tak w 1934r. i 1978r., kiedy od maja do czerwca nie spadła z nich kropla wody.
Wodospady leżą po oby stronach granicy argentyńsko-brazylijskiej i w obu krajach zostały objęte ochroną w obrębie Parku Narodowego Iguazu (Iguacu w Brazylii). Po stronie argentyńskiej, oprócz wodospadu Diabelska Gardziel, można również podziwiać Dwóch Braci oraz Nunez Cabeza de Vaca.
Oba parki narodowe zajmują powierzchnię 2250 km2. Chronią nie tylko wodospady ale także wiele gatunków zwierząt i roślin. Spacerując po parku można spotkać tapiry i mrówkojady, obserwować wielobarwne papugi, tukany oraz motyle (w tym rejonie żyje ponad 2000 gatunków motyli). Wśród drapieżników wyróżniają się oceloty i jaguary. Tylko po brazylijskiej stronie naliczono 45 gatunków ssaków, 12 gatunków płazów, 41 gatunków węży, 8 gatunków jaszczurek, 18 gatunków ryb i 350 gatunków ptaków.
Utworzenie Parku Narodowego Iguazu, chroniącego wodospady oraz las atlantycki po stronie argentyńskiej miało miejsce w 1934r., a po stronie brazylijskiej w 1939r. Natomiast pierwsza próba utworzenia parku narodowego wokół wodospadów miała miejsce już w 1876r. 
Nazwa wodospadu Iguazu oznacza Wielka Woda (ygu - rzeka, woda, asu lub acu - wielka) i pochodzi z języka rdzennych mieszkańców tej ziemi - Indian Guarani. Stanowili oni niegdyś elitę wśród plemion Ameryki Południowej. Dziś żyją w rezerwatach w Brazylii, Paragwaju i Argentynie, zajmując się myślistwem i rybołówstwem. Populację Guarani szacuję się na 7 tyś. osób, ale język guarani zna w Ameryce Południowej 4-7 mln osób.
Początkowo wodospad nosił nazwę Saltos de Santa Maria (Wodospad Najświętszej Marii Panny). Nazwą tą nadał mu odkrywca wodospadu, Hiszpan Nunez Cabeza da Vaca. Nazwa jednak nie przyjęła się.
Nunez Cabaza da Vaca odkrył wodospad w 1541r.
Łoskot Iguazu można usłyszeć nawet z odległości 24 km.
Rzeka Iguazu łączy się z Paraną. Zanim jednak tak się dzieje, opada po skalnych progach. Gdyby ustawić je pionowo, miałyby łączną wysokość 4km.
